Κυριακή 24 Απριλίου 2011

ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΘΡΑΚΩΝ


ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΘΡΑΚΩΝ Κ.Γ. Κουρτίδης, Ιστορία της Θράκης, 1932 Εις την Θράκην ήτο πολυ διαδεδομένη η λατρεία τουΣαβαζίου Διονύσου. ΌΣαβάζιος εκαλείτο και Σαουάζιος, Σαυάζιος, Σαράζιος, Σαβάζιος, Σαβάδιος, Σεβάδιος, Σεβάζιος και Σάβος. «Σαβάζιος επώνυμον Διονύσου.



Οι δε υιόν Διονύσου. Και Σάβον ενίοτε καλούσιν αυτόν.Φρυξ δε ο Σαβάζιος» . Και ο Αριστοφάνης αποκαλεί τον ΣαβάζιονΦρυγίλον. «Τον Φρύγα, τον αυλητήρα, τον Σαβάζιον». «Φρυγίλω Σαβαζίω, επεί Φρυγών ο θεός» Ό Σαβάζιος Διόνυσος ήτο θεόςΘρακοφρυγικός, εθεωρείτο δε υιός τουΔιός και τηςΠερσεφ όνης. ΟKrets chme r θεωρεί πατρίδα του Σαβαζίου την Θράκην Την γνώμην τουKretschmer ασπάζεται και o Franz Cumont όστις λέγει ότι αιΘρακικαί φυλαι έφερον εις την Μικράν Ασίαν την εθνικήν λατρείαν του Σαβαζίου ΌL e n o r man t όμως, όστις θεωρείται ότι έγραψε την τελειοτέραν περί Σαβαζίου μελέτην, λέγει ότι ο Σαβάζιος μετεφέρθη από την Φρυγίαν εις την Θράκην. Πράγματι δε τούτο ήτο το όνομα, το οποίον έφερενo μέγας θεός της Έλλησποντιακης Θράκης αφομοιωθείς υπό των Ελλήνων εις Διόνυσον. Άλλα ο Σαβάζιος εις τηνΘράκην, μολονότι η παράδοσίς του κατά μέγα μέρος έμεινεν η ιδία, δεν συνεδυάζετο προς την Φρυγικήν Μητέρα, η οποία εν τούτοις ελατρεύετο εκεί με το αρχικόν της όνομαΜα.
Κατά τον Ηρόδοτον ο Διόνυσος της Θράκης είχεν ως σύντροφον την Αρτέμιδα. Δηλαδή ο Σαβάζιος εκεί ήτο ενωμένος με την
θεάν της σελήνης, ήτις ωνομάζετο οτέ μενΚότυςή Κοτυττώ, οτέ δεΒενδίς.
Εις την πρώτην σειράν των πηγών επί της λατρείας του Θρακός Σαβαζίου, της φύσεως του και των θεοτήτων, προς τας οποίας συνήπτετο, πρέπει να τοποθετήσωμεν την σειράν των επί του ανάγλυφου εγκεχαραγμένων θείων εικόνων επί των βράχων των Φιλίππων, των οποίων δεσπόζει λόφος, ονομαζόμενοςΔιονύσου λόφος. Τρεις κύριαι θεότητες εμφανίζονται εις αυτάς. Ο Σαβάζιος με μέτωπον ωπλισμένον με δύο μικρά κέρατα, ως του ταύρου, σύμφωνα με την ένδειξιν Διόδωρου του Σικελιώτου, ή κυνηγέτις Άρτεμις, ήτις αντικαθιστά βεβαιότατα τηνΒενδίδα, έπειτα δε γηραιότερα τις θεά εις στάσιν και αμφίεσιν ματρώνας, υπενθυμίζουσα δια της όψεως της την Δήμητρα ή Ήραν, ήτις μεταξύ των ονομάτων του Θρακικού εθνικού Βάκχου δικαιούται να λάβη την ονομασίαν Κότυς ή Κοτυττώ, την πλησιεστέραν προς την Φρυγικην θεάν Κυβέλην. Είνε πιθανόν, ότι ο ασιατικός μύθος είχε διέλθει τον Ελλήσποντον και εφαρμοζόμενος εις τας θεάς των θρακών απέδιδεν εις την Κότυν και την Βενδίδα τους ρόλους, εις τους οποίους η διήγησις Κλήμεντος του Αλεξανδρέως και του Αρνοβίου εφαρμόζει τα Ελληνικά ονόματα της Δήμητρος και της Περσεφόνης. Και δια τούτο προσωμοίασαν την Βενδίν προς την Εκάτην λόγω τουσεληνιακού αυτής χαρακτήρος. Επομένως μεταξύ των μύθων, των αναλογούντων εις την γέννησιν του Ζαγρέως, πρέπει κατ' ανάγκην να σταθώμεν εις τον της Θράκης,τον μόνον, εις τον οποίον η Περσεφόνη, αντικείμενον της επιχειρήσεως του Θεού, του Διός, υπηρξε μία Άρτεμις, εκείνον, κατά τον όποιον προς αντικατάστασιν των ονομασιών οΣαβάζιος ενώνετο προς τηνΒενδίνι. ΌΣαβάζιος, θεός καθαρώς Θρακοφρυγικός, αφωμοιώθη κατόπιν και συνεταυτίσθη ταχέως με τον Ελληνικόν Διόνυσον, θεόν του οίνου, ώστε δεν ήτο δυνατόν να διακριθη ο εις από τον άλλον. Έμεινε δε Θρακικός μόνον υπό έποψινλατρ είας. Και ενώ κατ' αρχάς ήτο θεός του φωτός, προσέλαβε κατόπιν την ιδιότητα του Διονύσου. Προς τον Σαβάζιον διεσώθησαν ύμνοι, εις τονΟρφικό ν δε ύμνον προς τον Σαβάζιον υπάρχει δι' αυτόν ο χαρακτηρισμός΄ Σαβάζιε, ος Βάκχον Διόνυσον, ερίβρομον, ειραφιώτην, μηρώ εγκατέραψας, όπως τετελεσμένος έλθοι Φρυγίαςμεδέων Εκτός δε του ύμνου τούτου του Σαβαζίου Διονύσου διεσώθησαν και ο ύμνος ΔιονύσουΒασσαρέως τουΤριετηρικο ύ, Διονύσου τουΤριετηρικού, είνε δε ο45 και52 εκ των καλουμένων Ορφικών ύμνων.
ΕΙς τον52 υπάρχει ο στίχος΄
βακχέων αγίαςτριετηρίδων,
εκ του οποίου, καθώς και του επιθέτουΤριετηρικού, φαίνεται ότι ο Σαβάζιος ελατρεύετο δι' ιδιαιτέρων εορτών κατά πασαν τριετίαν. Ό Σαβάζιος εκαλείτο εις την Φρυγίαν καιΒ αγαί ο ς. Άλλα κατά τον Ήσύχιον, «Βαγαίος ' ο Ζευς Φρύγιος(μέγας, πολύς, ταχύς).
Σημαίνει δηλαδή η λέξιςΒαγαίος μάλλον τον Δία, ως μέγαν, τον κατ'εξοχήν θεόν.
Διαφωτιστική είνε πάρα πολύ, δια τούτο δε και σπουδαιότατη, η επιγραφή'
Διί Ηλίω μεγάλω Κυρίω Σαβαζίω
εις την οποίαν καταφαίνεται, ότι ο Σαβάζιος συνεταυτίζετο εις την Φρυγίαν όχι μόνον με τον Δία, αλλά και με τον Ήλιον. Γενικώς δε άνευ τίνος διακρίσεως ελέγετο εις την Φρυγίαν και Θράκην Ζευς Βάκχος, Ζευς Διόνυσος, Ζευς Σαβάζιος. Άγνωστος κατά την γνώμην μου η προέλευσις της λέξεως Σαβάζιος. Η λέξις Σαβάζιος ετυμολογείται κατά τινάς από την Ελληνικήν λέξινσέβας, εν τοιαύτη δε περιπτώσει σημαίνει κατ' αυτους σεβάσμιος.Εν γένει όμως εις τους αρχαίους εσήμαινε φωνάζειν ενθουσιωδώς, ως αι Βάκχαι, σαβοί, σαβοί.' Αι Βάκχαι ως εκ τούτου εκαλούντο καιΣαβαί, ήσαν δε, ως είπομεν, ιέρειαι του Βάκχου. Γενικώς Σαβάζιος Διόνυσος εθεωρείτο ο Φρυγιακός, εις τιμήν του οποίου ετελούντο ιδιαίτερα μυστήρια, ανεξάρτητα των λοιπών Διονυσιακών μυστηρίων. «Και ο Σαβάζιος δε τωνΦρυγιακών έστι και τρόπον τίνα της μητρός το παιδίον, παραδούς τα τουΔιονύσου και αυτός»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...